افت تحصیلی دانشآموزان جنبههای مختلفی دارد. جنبههایی که به هم وابسته هستند عبارتاند از:
1- فردی (مانند: هوش، حافظه، مشکلات جسمی و…)
2- محیط خانواده (مانند: ناآرامی محیط، نظام آموزشی حاکم بر خانواده و…)
3- محیط مدرسه (مانند: شیوهی تدریس و نحوهی نگرش معلم، عدم استفادهی مناسب از وسایل کمکآموزشی، تعداد زیاد دانشآموزان، شلوغی کلاسها و…)
4- جامعه (مانند: بیکاری تحصیلکردهها)
هر دانشآموز به شیوهی خاصی مطالب را فرامیگیرد. معلمان باید با توجه به شناخت از دانشآموزان روش خود را انتخاب و اجرا کنند و نباید همهی درسهای سخت را با هم در یک روز تدریس کنند. همچنین نباید نسبت به دانشآموز و عدم موفقیت او پیشداوری غلط داشته باشند. عوامل دیگری از قبیل گرما، سرما، نظافت، نور، سروصدای زیاد در مدرسه و عوض شدن معلم در طول سال، کنترل نامناسب کلاس توسط معلم، کمبود وسایل کمکآموزشی، عدم همکاری و ارتباط مستمر بین اولیا و مدرسه، نبود نظم در کلاس و مدرس و کمبود فضاهای آموزشی میتواند از عوامل تأثیرگذار در یادگیری باشد.
راهکارهایی میتوان برای این مشکلات در نظر گرفت که عبارتاند از:
– تعامل میان معلم و دانشآموزان
– افزایش همکاری بین دانشآموزان
– تشویق و توسعهی یادگیری فعال
– تأکید بر استفاده از زمان
– افزایش سطح انتظارات از دانشآموزان
– پذیرش استعدادهای گوناگون و روشهای یادگیری